Osmanlı Maliyesi: Kurumlar ve Bütçeler (2 Cilt)
 
Maliye tarihi esasen bir devletin temel işlevlerini yerine getirmek üzere hâkim olduğu toprak parçası üzerinde uyruklarıyla girdiği vergi ilişkilerini çağrıştırıyor olsa da bu çağrışımın çok ötesindeki ilişki ve yapıları barındıran bir çalışma alanıdır. Erken modern dönemde Osmanlı İmparatorluğu'nun maliyesi toprakları üç kıtaya yayılmış bir devletin yüzyıllar içerisinde geçirdiği dönüşümlere gecikmeksizin uyum sağlayabilmiş bir geleneği temsil eder. Bu mali yeteneğinin gerisinde kurumun derin bürokratik hafızası esnekliği pratikliği ve tedbirliliği yatar. Bu özellikleri defter tutma geleneği ile birleştiren Osmanlı maliyesi bugüne iktisat tarihçilerinin en çok ihtiyacını duyduğu güvenilir ve nicel verilerin önemli bir kısmını içeren kayıtlar bırakmıştır. Maliye kurumunun ürettiği ve günümüze ulaşan bu kayıtlar sadece vergi mükelleflerinden toplanan vergileri değil en çok bilinen vergi bedellerini yani devletin mali kurumlarının işleyiş ve performansına ilişkin verileri ve belki bundan daha da fazla ülke topraklarının maddi zenginlikleri üretim kapasitesi verimlilik ücret ve fiyatlar kurumsal harcamalar nüfus miktarları ve bireysel servetler gibi toplumsal ekonomik ve demografik verileri de içinde barındırmaktadır. Sözü edilen zengin veri türlerinden biri de Osmanlı maliyesi tarafından üretilen ve imparatorluğun merkezi yönetiminin yıllık gelir ve gider hesaplarını gösteren icmaller veya bütçelerdir.
 
--
 
Ottoman Finance: Institutions and Budgets (two volumes)
 
Although the history of fiscal essentially evokes the tax relations it enters with its nationals on a piece of land it dominates in order to perform its basic functions, it is a field of study that contains relations and structures far beyond the connotation. The finance of the Ottoman Empire in the early modern period represents a tradition that could adapt without delay to the transformations of a state spread over three continents over the centuries. Behind this financial ability lies the flexibility and practicality of the organization's deep bureaucratic memory. Ottoman finance, which combines these features with the tradition of book keeping, has left records that contain a significant part of the reliable and quantitative data that economic historians need most. These records produced by the financial institution and have reached today, not only the taxes collected from taxpayers, but also the most well-known tax prices, the data on the functioning and performance of the financial institutions of the state, and perhaps the wealth of the lands of even more countries, the production capacity, productivity fees and prices, institutional expenditures, population amounts and individual it also contains social economic and demographic data such as wealth. One of the rich data types mentioned is the icmals or budgets produced by the Ottoman finance and showing the annual income and expenditure accounts of the empire's central government.